Χριστού ,γέννα!

Και τωρα αγαπητοι μου φιλοι, η ιστορια της σερβιτορας, που μας αγγιζει καθε φορα στις γιορτες (η ιστορια, οχι η σερβιτορα).

Παει στη δουλεια, και της λεει το αφεντικο:

-Κοπελια, αρχισε να σερβιρεις στους πελατες.
-Μαλιστα, αφεντικο.

Οποτε αρχιζει τους γυρους της:

-Κυριε Φωτη, το αστερι σας. Να σας το φερω;
-Οχι!
....
-Κυριε Θαρθι, να σας σερβιρω το τσαι σας;
-Οχι! Οχι σου λεω! Και παρε και τουτη (μπαααφ) γιατι να μαθεις να με ενοχλεις.
...
Ηταν τοσο δυνατη η καρπαζια, που της εφυγαν σχεδον ολα τα δοντια και επισης πεθανε. Ακομα και νεκρη ομως, ειχε την αισθηση του φιλοτιμου, και δεν μπορουσε να μην ολοκληρωσει να σερβιρει... Οποτε παει στο τελευταιο τραπεζι, οπου καθονταν ηρωες της Ντιζνεη:

-Κυρια Μιννι... να σας φ-φερω κατι να τσιμπηθετε;
-Μα γιατι μιλατε ετσι;
-Με συγχωρειτε, μου εφυγαν κατι δοντια απο μια σφαλιαρια. Και ειμαι και νεκρη.
-Καλα, φερε μου κανενα μεζε απο τον παραδεισο.
-Μαλιστα.

Κι ετσι τελειωσε την δουλεια της ηρωιδας μας.Απο το δακρυβρεχτο αυτο στιγμιοτυπο γραφτηκε προφανως και το διασημο τραγουδι:

-Αστρο Φωτη;
- no.
-Θαρθι, your tea?
- no!
-Μιννι μαθα φερει, απ'τον ουρανο.